aanbevelingen van de Altochtonen van de Toekomst aan de Minister van Jeugd.
Author: roosvwv
Altochtonen: de schrijvers van de toekomst
De Altochtonen van de Toekomst kregen workshops over het schrijven van verhalen van kinderboekenschrijfster Myriam Roelandt. Acht jongeren schreven onder begeleiding een persoonlijk verhaal over hun leven als vluchteling. Deze verhalen werden gebundeld en zijn nu te lezen in het Nederlands, Frans en Engels. Sommige verhalen werden ook uitgeschreven in de moedertaal van de auteur.
Download hier ons boek: Altochtonen: de schrijvers van de toekomst
Lessen voor het leven
Lieve Altochtonen,
Lieve Roos,
Vanuit mijn opleiding Gender en Diversiteit kreeg ik de kans om stage te doen bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen en de Altochtonen van de Toekomst. De theorie waar ik mij een jaar in heb verdiept, kreeg met mijn stage een praktische invulling.
De confrontatie met andere culturen heeft mijn visie over jeugdwerk danig door elkaar geschud. Mijn denkkader, opgebouwd door mijn ervaringen bij de scouts, Kazou en de jongerenwerking in Turnhout, strookte niet altijd met mijn belevenissen bij de Altochtonen. Het feit dat het ook anders kan dan de Vlaamse visie op jeugdwerk, en met uitbreiding het hele Westerse wereldbeeld als ideaal samenlevingsmodel, heb ik eens te meer beseft tijdens deze stage. De rijkdom die schuilt in diversiteit tracht ik mee te nemen in alles wat ik doe.
Ik ben ervan overtuigd dat de Altochtonen van de Toekomst, waar ik twee maanden mee heb mogen samenwerken, mee de toekomst van onze samenleving zullen bepalen. En daar ben ik blij om. Ze zijn zich erg bewust van hun positie in onze maatschappij, maar even vastberaden om daar verandering in te brengen op een juiste manier. Ze willen studeren, ze willen op politiek vlak hun stem laten horen, omdat ze door hun ervaringen m.b.t. asiel in België reeds op achttienjarige leeftijd beseffen dat indien ze mee het beleid bepalen ze echt een verschil kunnen maken. Die drive die deze jonge mensen allemaal in zich hebben, is voor mij persoonlijk erg inspirerend. Ik probeer na deze hele belevenis met diezelfde positieve ingesteldheid in het leven te staan.
Ik ben jullie, Altochtonen van de Toekomst, Roos en Vluchtelingenwerk Vlaanderen erg dankbaar voor al deze mooie kansen en ervaringen. Van de eerste ontmoeting in Gent tot de laatste seconden van het zomerkamp: ik heb er enorm van genoten. Ik ben blij dat ik deel mocht uitmaken van jullie groep en hoop er in de toekomst zeker nog eens bij te zijn. Blijf geloven in wat jullie doen. Het ga jullie goed!
Tot snel!
Liefs,
Leen
De Altochtonen op de Radio! #vlottebabbelaars
Altochtonen van de Toekomst, Amir en Wali, kwamen op Radio 2 West over ons zomerkamp in De Haan. Beluister hier het radio fragment. Naast de serieuze zaken, zoals een vorming over ‘Seksualiteit en Relaties’ en het schrijven van een persoonlijke getuigenis, was er genoeg ruimte voor ontspanning. Spelletjes op het strand, barbecueën, junglespeed en een feest konden natuurlijk niet ontbreken!
“Een strand vol vrouwen in bikini, dat had ik nog nooit gezien”
Tijdens het zomerkamp (2017) van de Altochtonen van de Toekomst kregen we een vorming over ‘Relaties en Seksualiteit’ door Griet van Jong&vanZin. Tijdens deze vorming was Steven De Bock, journalist voor Het Nieuwsblad, uitgenodigd. Het artikel dat hij schreef verscheen in Het Nieuwsblad en De Standaard.
Het Nieuwsblad De Standaard door Steven De Bock
“Een strand vol vrouwen in bikini, dat had ik nog nooit gezien”
“Als ik fluit naar een meisje, bedoel ik dat niet slecht. Het is een compliment”
Ze zitten met een tiental dicht tegen elkaar rond tafel. Twee Afghaanse zussen met een hoofddoek losjes over het hoofd. Jongens uit Afghanistan, Syrië. Zelfs Mozambique, Allemaal kijken ze gebiologeerd toe terwijl een condoom wordt gedemonstreerd.
“Het allerbelangrijkste? Seks moet leuk zijn voor de beide partijen.”
Ivo (20): “Als ik op straat naar een meisje fluit, dan bedoel ik dat niet slecht. Het is een compliment. Ik wil haar zeggen dat ze er goed uitziet.”
Mirjeta (16): “Maar ik vind dat helemaal geen compliment. Ik ga soms naar vrienden in Brussel. Als ze mij dan op straat nafluiten, dan word ik bang.”
Wali (21): “Je mag het alleen doen als meisjes tonen dat ze ook in jou geïnteresseerd zijn.”
Ze zitten met een tiental rond tafel. Een bont gezelschap uit Afghanistan, Syrië, Iran, … Allemaal tussen 15 en 23 jaar. Sommigen al een jaar of zes in België, anderen pas vorig jaar aangekomen. Ze nemen deel aan een meerdaags kamp van ‘Altochtonen van de Toekomst’, een project van Vluchtelingenwerk Vlaanderen om jonge vluchtelingen mondiger te maken. Vandaag zegt het programma ‘Workshop Seks en Relaties’. Iemand vraagt: “En wat als ze naar je eigen zus fluiten? Wat doe je dan?” Daarop komt niet meteen antwoord.
Wat is ‘seks’ eigenlijk? Sinds de massa-aanranding tijdens de oudejaarsnacht ’15-’16 in Keulen is er al veel te doen geweest over het belang van seksuele opvoeding voor nieuwkomers. In de buurt van asielcentra vreesden bewoners voor hun dochters. In de asielcentra kwamen speciale cursussen. De jongeren aan deze tafel storen zich aan verwijzingen naar Keulen. En de ironie wil dat deze workshop plaatsvindt terwijl Vlaanderen schande spreekt van borstengraaiers op Kamping Kitsch, waar geen vluchteling te bekennen viel. Dat neemt niet weg dat seksuele vorming voor nieuwkomers bijzonder nuttig is, vindt Griet Vanhaevre van Jong & Van Zin, die de workshop begeleidt. “Er is zoveel onwetendheid. Vaak moet ik asielzoekers van 16 jaar zelfs nog uitleggen wat ‘seks’ eigenlijk is. Veel van die jonge mensen zijn compleet in de war. Ze komen uit een land waar ze op straat alleen totaal verhulde vrouwen zien. Hier stappen ze van de bus en staan ze voor een poster van een vrouw in lingerie die met grote borsten reclame maakt voor een casino. Die nieuwkomers vinden ‘respect voor regels’ vaak heel belangrijk. Maar dan moet iemand hen wel eerst uitleggen wat de regels zijn.”
Amir (19) – “wereldburger” uit Iran – zal het beeld nooit meer vergeten, zegt hij: “Ik was elf en kwam samen met mijn ouders aan in Griekenland. Op een bankje zag ik ze toen zitten. Een jongen en een meisje. Zij op zijn schoot. En maar lebberen. Zomaar in het openbaar. Ik was verbijsterd.” En nog zo’n beeld: “De eerste keer dat mijn vader me meenam naar het strand. Overal vrouwen in bikini. Ik stond aan het begin van de puberteit en wist niet waar ik moest kijken.” Zeven jaar België heeft van hem een ander mens gemaakt, zegt hij. “Vroeger stond mijn geloof centraal in mijn leven. Nu is het bijzaak. Mijn toekomst, die staat nu centraal. Ik heb een Vlaamse vriendin. En ik heb mijn ouders ook al gezegd dat ik zeker geen vrouw zal gaan zoeken in Iran of Afghanistan. Dat was moeilijk, maar ze hebben dat aanvaard. Ook zij zijn veranderd.”
Van trouwen met een Vlaamse jongen kan volgens Mirjeta dan weer géén sprake zijn. Ze is 16 jaar, moslima, afkomstig uit Kosovo en woont al zes jaar in België. “Maar als ik trouw, dan zal het met een Albanees zijn. Heel mijn familie is Albanees, ik wil die traditie niet doorbreken. Een niet-Albanees zou alles alleen maar moeilijker maken. Die zou niet eens met mijn familie kunnen praten.” Even ondenkbaar vindt ze seks voor het huwelijk. “Daar kan geen sprake van zijn”, zegt ze. “Ik spaar mij voor mijn man.”
Bloeden of niet bloeden
Maagd blijven tot het huwelijk is sowieso een hot item tijdens de workshop. “Belangrijk in ons geloof”, vinden enkele jongens. “Meisjes die gemakkelijk te regelen zijn, kunnen geen trouwmateriaal zijn.” Verbazing alom als Griet vertelt dat amper de helft van de meisjes bloedt bij de eerste seks. En er zijn nog meer vragen. Je ziet het aan de blikken als Griet demonstreert hoe je een condoom moet gebruiken. Of aan de fascinatie als ze een vagina tekent. Wie gniffelt, krijgt prompt het antwoord: “En lach niet, de vagina verdient respect.” “Respect”, het woord staat centraal tijdens de hele vorming. Ook het woordje “stop”. “Seksualiteit kan alleen als beide partners het leuk vinden”. Griet zal het een keer of tien herhalen. “Maar ik vraag mij wel af of hier altijd zo respectvol met vrouwen wordt omgegaan”, zegt Elias (18) uit Afghanistan. “Foto’s van halfblote vrouwen gebruiken om pakweg tandpasta te verkopen, is dat respect?”
Kampdag 3
Dag 3 op kamp is alweer bijna achter de rug! Vandaag kregen we veel bezoek. Zo kwam Griet van Jong & van Zin ons een vorming geven over relaties en seksualiteit. De vorming was erg interessant en vele onderwerpen, van fluiten naar iemand op straat tot het gebruik van voorbehoedsmiddelen werden besproken. “Het was boeiend om de meningen van de anderen te horen”, aldus Ivo. Ook kregen we bezoek van Mark, een fotograaf, en Steven, een journalist, van Het Nieuwblad. Zij spraken met meerdere jongeren over het project, het kamp én de vorming over relaties en seksualiteit. Op basis hiervan schreven ze een artikel voor de krant. Ook waren twee Altochtonen, Amir en Wali, rond het middaguur te horen op Radio 2 West. Zij spraken over het doel van het kamp en ons project.
Daarna kwamen ook de Touristen van de Vlaamse Jeugdraad langs om uitleg te geven over hun project. Zij zijn op zoek naar thema’s die jongeren belangrijk vinden en vroegen hiervoor de mening van de Altochtonen.
Tot slot speelden we in verschillende teams een “pisquiz”. De grote winnaar was team Vuur! De verschillende teams mochten pas antwoorden als twee leden twee volle glazen water hebben gedronken.
“Welke pikante saus wordt er geserveerd bij sushi?” Team Wind drinkt het snelst de glazen leeg en brult: “Tabasco!!!” Helaas helaas… geen punten voor team Wind.
“Welke wandeling organiseert Vluchtelingenwerk Vlaanderen op 24 september?” Team Vuur drinkt het snelst twee glazen leeg en roept: “De RefugeeWalk!” Juist!
“Hoe zeg je proost in het Russisch?” Team Wind drinkt opnieuw het snelst. “Nasdrovja”.
Begeleider Berivan en het kookteam zijn nu een Syrisch avondmaaltijd aan het voorbereiden. Zo gaan we samen eten en daarna een feestje bouwen!
Kampdag 2
Vandaag werden we wakker gemaakt op de deuntjes van Mi Gna, het kampliedje voor deze week. Begeleider Moris liep door het huis met muziek om iedereen te wekken. Om de dag goed te beginnen deden we buiten in het zonnetje yoga.
Daarna aten we een stevig ontbijt. Eitjes en koffie zijn daarbij broodnodig om bij te komen van een nacht met weinig slaap.
In de voormiddag kregen we een vorming van kinderboekensch
rijfster Myriam Roelandt. Samen met haar gaan we een echt boek schrijven over ons verleden, onze dromen en onze toekomst. We hebben nagedacht over een titel van het boek en in de volgende maanden zullen er nog bijeenkomsten volgen.
De rest van de dag genoten we van het heerlijke weer. We speelden waterspelletjes op het kampterrein en ’s middags aten we broodjes en wraps. Daarna gingen we terug naar het strand. We speelden volleybal, we zwommen en genoten van een verfrissend ijsje.
Als avondeten aten we BBQ. Dat was heel erg lekker! Jammer genoeg bereikten toen donkere wolken het kampterrein en moesten we snel alles naar binnen halen. Nu zijn we aan het brainstormen over de toekomst van de Al-tochtonen!
Kampdag 1
Vandaag was de eerste dag op kamp! Met veertig jongeren vertrokken we voor vier dagen op kamp aan zee. We verblijven in een huisje in De Haan. Een half uurtje wandelen van strand, zee en bos. We verzamelden aan het station van Oostende waar we samen de tram namen richting de kampplaats.
Na even te rusten en een vieruurtje te eten gingen we naar de zee. Daar zwommen we, speelden we spelletjes en genoten we van het zonnetje.
De zeelucht maakte ons al snel hongerig. Toen we terug thuiskwamen aten we lekkere vegetarische spaghetti en salade. Na het eten speelden we nog een interessante quiz over muziek, sport, landen en de activiteiten van de Al-tochtonen. Dit was een leuk einde van de eerste dag!
Nieuwjaarsbrief van jonge vluchtelingen
door Bieke Boonen
gepubliceerd op 26/01/2017 in Binnenland
Op woensdag 26 januari kwamen een vijftiental jonge vluchtelingen uit zes verschillende landen samen op de Gentse Korenmarkt om een nieuwjaarsbrief voor te lezen. De brief was gericht aan alle voorbijgangers, en bevatte een boodschap over samenleven in vrede. Zo willen de jongeren opkomen voor de rechten van jonge vluchtelingen in België.
De nieuwjaarsbrief die de jonge vluchtelingen meegaven aan de voorbijgangers, was gedrukt op groeipapier. Wanneer dat papier geplant wordt, groeit er een vergeet-me-nietje uit. Het is de bedoeling om een foto te nemen van de bloem en die met de hashtags #vergeetonsniet en #altochtonen te delen op sociale media. Het project is een initiatief van Vluchtlingenwerk Vlaanderen met de steun van de Vlaamse Overheid.
© 2017- StampMedia – Bieke Boonen
—
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 26/01/2017
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 26/01/2017
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 26/01/2017
Moris, maat en mentor
Moris, 35 jaar, Syriër, Aramees en Brusselaar, is vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Zo helpt hij in het Startpunt waar asielzoekers op de eerste dag van hun aankomst in België terecht kunnen. Tijdens de middag onthaalt een team vrijwilligers hen met een kom soep en degelijke informatie over hun rechten en het verloop van hun asielprocedure. Zij krijgen allemaal een informatiebrochure over de asielprocedure in hun eigen taal, aangevuld met mondelinge up-to-date informatie. Daarnaast is Moris ook vrijwilliger op het jongerenproject van Vluchtelingenwerk. Voor de Altochtonen van de Toekomst gaat Moris mee als begeleider tijdens bijeenkomsten voor de jongeren.
Wat vind je van de Altochtonen van de Toekomst?
‘Ik vind het een tof project. Het is fantastisch dat er activiteiten worden georganiseerd voor jonge vluchtelingen. Zo zijn de jongeren in hun vrije tijd bezig met nuttige dingen. De jongeren gaan naar school, maar hebben daarnaast behoefte aan nuttige vrijetijdsbesteding. Dit project is daar mooi voorbeeld van en toont een goede weg die de jongeren kunnen nemen.’
Waarom ben je vrijwilligerswerk gaan doen voor Vluchtelingenwerk?
‘Ik wil graag andere mensen helpen. Dat zit in mijn natuur. In Syrië deed ik ook vrijwilligerswerk. Ik ging mee op kampen voor jongeren en organiseerde activiteiten zoals zwemmen, dansen en acteren. Toen ik naar België kwam, had ik veel vrije tijd. Ik studeerde Nederlands en ging daarnaast op zoek naar een organisatie waar Nederlands gesproken werd. Ik vroeg aan vrienden of ze tips voor me hadden. Een vriend werkte als vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk in het Startpunt. Ik greep de kans om daar ook vrijwilliger te worden. Ook bleef ik kijken op de website van Vluchtelingenwerk en vond ik een vacature om mee te gaan als begeleider op het jongerenkamp. Zo kwam ik terecht bij het jongerenproject. Wanneer ik kan helpen dan help ik graag.’
‘Het is mijn doel dat de jongeren blij blijven. Dat de jongeren tevreden en enthousiast zijn over de activiteiten die we doen met de Altochtonen van de Toekomst. De jongeren spenderen tijd met ons en die tijd moet zinvol ingevuld worden. Door de activiteiten kunnen de jongeren, spelen, lachen en praten; en zo hun zorgen even vergeten. Ze zijn bezig met nuttige dingen, zoals integreren, de taal leren, verschillende culturen leren kennen en nieuwe dingen van elkaar leren. Daarnaast maken de jongeren aanbevelingen voor het beleid.’