(Tekst door: Ivo Shimwa)
De Altochtonen van de Toekomst kwamen samen in Antwerpen. Het was de tweede keer dat Roos, onze nieuwe begeleider, er bij was. Er was veel volk aanwezig, ook een aantal nieuwe jongeren.
Rond elf uur waren de meeste al in het station van Antwerpen-Centraal. Dan zijn we samen iets gaan eten. Na het eten keken we de film The Land of the Enlightened, die leuk was. Na de film wandelden we rond Antwerpen, trokken foto’s en gingen op het dak van een gebouw staan om een goed uitzicht te hebben van Antwerpen. Antwerpen is een prachtig stad.
Naast het eten, de film en de wandeling bespraken we over wat we dit jaar nog gaan doen: met ministers spreken, acties voeren en op kamp gaan.
(Tekst door Ramin Samadzai)
Wat een leuke dag had ik met onze groep, de Altochtonen van de Toekomst. De film ‘The Land Of Enlightened’ was heel interessant en speciaal voor me. Speciaal omdat het de eerste documentaire is waar de dialogen van de jongeren zelf komen.
Ik kan het verhaal met een volkssprookje vergelijken: In het verre land, Afghanistan, was er een prins en een prinses. De droom van de prins was om veel bezittingen te hebben. Zo kon hij indruk maken op de vader van de prinses en de hand van zijn dochter vragen. De prins wordt een rijke koning en mag met de prinses trouwen. Maar eerst wil hij een opdracht voltooien. Hij moet het paleis ‘Darl Aman’ in de hoofdstad bemachtigen om er met zijn koningin lang en gelukkig te kunnen leven.(In dit sprookje is de tijd en plaats wel bepaald).
Over ons bezoek aan het MAS (Museum aan de Stroom) hoef ik niks te vertellen. Op onze gezichten kan je aflezen hoe gelukkig iedereen er was. We genoten van de vrijheid op het dak van het MAS-gebouw van tien verdiepingen hoog. Het is niet voor niets dat ik gebouwen beklim, hé. Dat is 100 procent vrijheid! Dankjewel vrienden, Roos Bastiaan, Lima Van Keer, Rachel Waerniers, Rein Antonissen om deze uitstap waar te maken. Samen maken we altijd een verschil.
(Tekst door Nelson Rosales)
Het was even geleden sinds ik deelnam aan een activiteit van onze groep. Het was leuk om iedereen terug te zien. Er waren een paar nieuwe gezichten. Ik moet wel toegeven dat ik nieuwe energie bij de groep voelde na een zeer drukken periode. Het is heel leuk dat er deze keer nog anderen mensen meededen. Vandaag zitten we met mensen die geïnteresseerd zijn in de vluchtelingenproblematiek. Zelfs mensen die voordien geen affiniteit met ons thema hadden.
Tijdens onze uitstap gingen we naar een interessante cinema. De bioscoop combineerde onze huidige hoogtechnologische samenleving met een nostalgisch indruk van de jaren 30. We kregen de kans om begeleiders te worden van een groepje jonge mannen uit het opvangcentrum aan de Linkeroever, die we toevallig tegenkwamen. De film was in het begin traag omdat sommigen de historische context niet kenden. Maar het verhaal was mooi en ook beelden van de uitzichten. Het drukte op één of andere manier een onbekend beeld van Afghanistan uit. Op het einde van de dag bevonden we ons op het dak van het MAS-gebouw. Dat is één van de meest bezochte museums in Antwerpen. We hadden een geweldig uitzicht van de stad.
