De Altochtonen van de Toekomst kregen workshops over het schrijven van verhalen van kinderboekenschrijfster Myriam Roelandt. Acht jongeren schreven onder begeleiding een persoonlijk verhaal over hun leven als vluchteling. Deze verhalen werden gebundeld en zijn nu te lezen in het Nederlands, Frans en Engels. Sommige verhalen werden ook uitgeschreven in de moedertaal van de auteur.
Download hier ons boek: Altochtonen: de schrijvers van de toekomst
Vandaag werden we wakker gemaakt op de deuntjes van Mi Gna, het kampliedje voor deze week. Begeleider Moris liep door het huis met muziek om iedereen te wekken. Om de dag goed te beginnen deden we buiten in het zonnetje yoga.
Daarna aten we een stevig ontbijt. Eitjes en koffie zijn daarbij broodnodig om bij te komen van een nacht met weinig slaap.
In de voormiddag kregen we een vorming van kinderboekensch
rijfster Myriam Roelandt. Samen met haar gaan we een echt boek schrijven over ons verleden, onze dromen en onze toekomst. We hebben nagedacht over een titel van het boek en in de volgende maanden zullen er nog bijeenkomsten volgen.
De rest van de dag genoten we van het heerlijke weer. We speelden waterspelletjes op het kampterrein en ’s middags aten we broodjes en wraps. Daarna gingen we terug naar het strand. We speelden volleybal, we zwommen en genoten van een verfrissend ijsje.
Als avondeten aten we BBQ. Dat was heel erg lekker! Jammer genoeg bereikten toen donkere wolken het kampterrein en moesten we snel alles naar binnen halen. Nu zijn we aan het brainstormen over de toekomst van de Al-tochtonen!
Vandaag was de eerste dag op kamp! Met veertig jongeren vertrokken we voor vier dagen op kamp aan zee. We verblijven in een huisje in De Haan. Een half uurtje wandelen van strand, zee en bos. We verzamelden aan het station van Oostende waar we samen de tram namen richting de kampplaats.
Na even te rusten en een vieruurtje te eten gingen we naar de zee. Daar zwommen we, speelden we spelletjes en genoten we van het zonnetje.
De zeelucht maakte ons al snel hongerig. Toen we terug thuiskwamen aten we lekkere vegetarische spaghetti en salade. Na het eten speelden we nog een interessante quiz over muziek, sport, landen en de activiteiten van de Al-tochtonen. Dit was een leuk einde van de eerste dag!
Op zondag 9 juli nam onze groep ‘Altochtonen van de Toekomst’ voor het eerst deel aan een vorming over “verhalen en dromen”. Kinderboekenschrijfster Myriam Roelandt nam ons op sleeptouw. Ze prikkelde onze creativiteit en leerde ons hoe je een verhaal schrijft. We mochten ook al meteen brainstormen over het boek waarin onze dromen en verhalen een plekje zullen krijgen.
Hoe zat onze eerste vorming in elkaar? Met enkele creatieve oefeningen kreeg Myriam ons aan het schrijven. Zo speelde ze bijvoorbeeld een stukje muziek waarna we vijf woorden moesten noteren waaraan we hadden gedacht tijdens het luisteren. Nadien schreven we elk een klein verhaaltje met die vijf woorden. Daar kwamen al grappige resultaten uit!
Na een lekkere lunch mochten we brainstormen over de titel en de kaft van ons eigen boek. We zijn er nog niet uit wat het precies wordt, maar het zal in ieder geval iets te maken hebben met dromen. Want we willen horen waar anderen van dromen en elkaar helpen om die dromen te realiseren.
“Iedereen heeft een droom. Daarom is een titel met het woord ‘droom’ zeker goed. Het is iets dat iedereen doet,” zegt deelnemer M.
En ze gaat verder: “Ik had een behoorlijk saaie dag verwacht, maar het was superleuk en interessant. Ik twijfel wel nog een beetjeof ik mijn verhaal met iedereen wil delen. Zal ik mijn diepste gevoelens tonen?”
Op het e
inde van de dag kregen we van Myriam allemaal een ‘klein schrijverken’ mee naar huis. Dit diertje zal ons er steeds aan herinneren dat iedereen zijn eigen verhaal schrijft.
Na het ser
ieuze werk gooiden we alle remmen los in JumpSky. In dat Gents trampolinepark staan wel meer dan veertig trampolines en obstakels waarop we ons helemaal lieten gaan. In het begin durfden we nog niet alle sprongen aan, maar op het einde vlogen alle Altochtonen meters de lucht in. Er werden spectaculaire salto’s en jumps getoond en liepen zelfs op de muren! De beste tricks en fails legden we vast op video. Lachen! Het werd een zweterige maar ideale afsluiter van onze fijne bijeenkomst.
I. maakte een leuke filmpje van deze dag dat je kan bekijken op onze Facebookpagina! https://www.facebook.com/altochtonenvandetoekomst/videos/1397181083693285/
Liefste Meri, Melanya, Mirjetta, Amir, Ali, Samvel, Bago, Elias, Ivo, Arjeta, Zeqir, Vahe, Rostam, Maysa, Baya, Hamed, Mohammed en alle andere Altochtonen van de Toekomst,
Wat een leuke een leerrijke periode heb ik de afgelopen tien weken gehad bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen!
Ik kreeg de kans om directe contacten te hebben met de Altochtonen. Dit was wel even spannend de eerste keer! Wie zijn deze jongeren? Gaan ze naar school? Welke taal praten ze? Waar wonen ze? Hoe kwamen ze in België terecht?
Tijdens mijn eerste ontmoeting merkte ik meteen hoe open en verwelkomend jullie zijn. Die eerste keer zag ik hoe ‘nieuwe Altochtonen’ werden opgenomen in de groep. Na de lunch leek het alsof jullie elkaar al jaren kenden. Dit is iets heel bijzonder waar jullie trots op mogen (moeten) zijn!
Na die eerste twee ontmoetingen begon ik een deel van jullie te stalken op Facebook, waarvoor mijn oprechte excuses. Mijn werk was natuurlijk niet gelukt zonder jullie hulp.
Wat ik 
zo leuk vond aan de (jammer genoeg maar drie) bijeenkomsten? Vooral jullie, de Altochtonen zelf! Jullie zijn elk zo verschillend en toch passen jullie perfect bij elkaar. Jullie helpen elkaar door te vertalen of iets uit te leggen als iemand anders het even niet begrijpt. Jullie willen daarnaast graag dingen leren en staan open voor nieuwe ervaringen. Dit zijn voor mij eigenschappen die ik bij andere jongeren soms mis. Jullie kunnen bespreekbaar maken wat er niet goed gaat en meteen ook kijken hoe jullie dit willen aanpakken. Jullie denken niet ‘dit is te hoog gegrepen’ of ‘dit gaat nooit lukken’, want wie niet probeert, kan niet falen. En met resultaat, want dit heeft jullie al meerdere malen tot bij de minister gebracht!
Dit heeft natuurlijk ook voor een groot deel met Roos te maken. De belangrijkste regel bij de Altochtonen is namelijk dat niemand iets zegt of doet wat hij niet wil zeggen of doen. Ik denk dat jullie, de Altochtonen, dit ook echt zo ervaren. Ik denk dat heel wat dingen in vertrouwen aan Roos gezegd kunnen worden. Ik denk dat jullie heel erg veel hebben aan de steun en het altijd luisterend oor van Roos. Ook dat verdient een applausje in deze post.
Naast de Altochtonen was ik de afgelopen tien weken ook bezig met het uitwerken van een brochure voor mensen die willen verhuren aan een vluchteling (hou de Facebookpagina van Vluchtelingenwerk hiervoor in de gaten! De brochure komt er bijna aan!!). Ik was bezig met het uitpluizen van ingewikkelde wetgeving over wonen, huren en verhuren. Welke wet is Vlaams, welke wet is enkel van toepassing in Brussel en welke wet is Federaal? België is een ingewikkeld land, dat is nog maar eens gebleken. Gelukkig moest ik dit niet alleen doen, maar werd ik hierin fantastisch ondersteund door Lore, ook dat verdient een applausje!
Aan jullie, Altochtonen, wil ik nog dit meegeven: Jullie zijn een fantastische groep (had ik dat nog niet gezegd?) en ik kijk ernaar uit om in de toekomst veel van jullie te horen, individueel en van de Altochtonen als groep!
Veel liefs, Hanne
Naast negen Altochtonen waren er nog zo’n 100 andere geïnteresseerden aanwezig. Zowel jonge mensen als iets minder jonge mensen, mensen met Vlaamse roots, Brusselse roots, en mensen met een migratie achtergrond… Deze fijne mix van mensen zorgde voor verschillende kijken op de thema’s en zo ook voor interessante discussies!
Na het welkomstwoord van de minister gingen we naar de grote zaal waar we via een website onze mening konden delen over de twaalf onderwerpen die we gedurende de dag zouden bespreken. Onze meningen verschenen dan op een groot scherm, wat soms grappige taferelen opleverden.
Nadien werden we opgedeeld in groepjes van 8 à 10 personen. Ieder groepje had het over een verschillend onderwerp. We keken naar dit onderwerp alsof we 13 jaar in de toekomst leven. Stel: Brussel is in 2030 een ontzettend hippe stad, hoe komt dit?
De onderwerpen die werden besproken waren:
Door een uur lang in kleine groepen op een onderwerp te focussen, kwam naar boven hoe Brussel er voor ons moest uitzien in 2030.
Na de lunch stelde elke groep zijn toekomstdroom voor Brussel voor, waarna iedereen rond kon lopen om concrete voorstellen te doen. Hoe kunnen we bereiken dat Brussel in 2030 een hippe stad is? Wat is daar concreet voor nodig?
Aan het einde van de middag gingen we in het halfrond zitten van het Vlaams Parlement. Best cool om hier te zijn! Vanuit de focusgroepen werd telkens een concreet voorstel gedaan waarop de andere deelnemers konden stemmen via de knopjes. Dit werd dan getoond op het scherm. Tijdens dit laatste deel van de dag was ook minister Gatz weer aanwezig, die druk bezig was met het noteren van onze voorstellen. Daarna overliep de minister nog even wat er allemaal gezegd was en welke concrete stappen hij in de toekomst kan zetten. Hij voegde er ook eerlijk aan toe welke voorstellen moeilijker te realiseren waren, aangezien voor sommige voorstellen veel samenwerking met andere gewesten nodig zou zijn. Een van de voorstellen waar de minister beloofde werk van te maken, was het voorstel om meer gratis openbare toiletten te voorzien in Brussel. Daarnaast vond hij het ook een goed idee om meer in te zetten op de onthaalfuncties van de Brusselse stations. Wij wachten vol spanning af hoe dit zich zal ontwikkelen!
Op 11 april kwamen Ulrike, Maud en Olivier van UNICEF België naar het kantoor van Vluchtelingenwerk Vlaanderen, zodat ze samen met de gevluchte jongeren van Vluchtelingenwerk konden nadenken over verbeteringen in het onthaal van jonge vluchtelingen en asielzoekers.
Na de kennismaking verdeelden we ons in twee groepen, om te bespreken wat we positief en wat we negatief vinden in België. De aangekaarte onderwerpen lagen niet vast. Enkele aangehaalde onderwerpen van de jongeren waren: het onthaal van vluchtelingen, huisvesting, racisme, veiligheid, openbare orde en alle andere aspecten van het leven in België.
‘Het is moeilijker voor ons om een aso of tso richting te volgen, omdat we ongediplomeerde ouders hebben.’ A. 19 jaar
Na de lunch hebben stemden we over welk onderwerp we het nog iets uitgebreider wilden hebben. Dit werd huisvesting omdat het moeilijk is om een huis te vinden als je weg moet uit een opvangcentrum.
‘Wanneer mensen meer dan zes maanden of meer dan een jaar in een opvangcentrum verblijven, dan zou het beter zijn om naar een sociaal huis te verhuizen.’ A. 17 jaar
Ook H. 17 jaar vindt het verblijf in een opvangcentrum niet ideaal. Hij heeft geen eigen kamer en mag soms niet meer koken als hij terugkomt van zijn werk, maar dan kan hij niet eten. ‘Beter om alleen te wonen of toch ten minste een eigen ruimte te hebben.’
A. 19 jaar zegt dat ouders vaak een grote verantwoordelijkheid leggen bij hun kinderen doordat ze vaak aan hen vragen om te vertalen. Daarnaast ‘zijn er veel mensen die niet willen verhuren aan buitenlanders of mensen die bij het OCMW een leefloon krijgen. Ze denken dan dat deze mensen de huur niet gaan betalen.’
Ook E. 23 jaar heeft ervaringen met racisme. ‘Ik belde voor mijn familie naar een huisbaas over het verhuur van een woning. Hij vroeg mijn naam en vroeg of ik een buitenlander was. Toen ik ‘ja’ zei, antwoorde hij dat hij niet verhuurd aan buitenlanders. Ik wilde ophangen, maar plots vroeg hij welke religie ik had. Toen ik zei dat ik moslim was, begon hij mij en mijn religie uit te schelden. Ik kon dat echt niet aan, nam het gesprek verder op en ging later naar de politie.’
Na het debat was er nog tijd voor een creatieve activiteit die enkele leuke foto’s opleverde. De jongeren mochten zichzelf schilderen. In hun hoofd schreven ze hun dromen. Met hun armen en handen zette ze dan neer hoe ze deze dromen konden bereiken.
Op 4 april kwamen we met Altochtonen van de Toekomst samen om ons voor te bereiden op het Burgerkabinet over Brussel. ‘BurgerWAT?’ was de reactie van vele jongeren aanwezig. Onder hen ook Meri. ‘Ik wist niet waar de bijeenkomst over ging’ geeft ze toe. ‘Het maakt voor mij niet uit wat we doen. Ik vind het fijn om bij de groep te zijn.’
Groepsfoto
De eerste activiteit van de dag heeft als titel ‘mini-burgerkabinet’. Dit doen we als voorbereiding op het Burgerkabinet van minister Sven Gatz op 6 mei. Het Burgerkabinet gaat over hoe jongeren Brussel beleven op een aantal verschillende vlakken en gaat door in het Vlaams Parlement. In kleine groepjes bespreken we wat we vinden van Brussel als hoofdstad, Brussel als shoppingstad en Brussel als diverse stad.
In kleine groepjes brainstormden we over wat wij vinden van Brussel.
Tijdens de lunch vraag ik aan Meri wat ze tot hiertoe vindt van de dag. ‘Ik praat graag over Brussel omdat ik hier woon, waardoor ik erover kan praten. Ik weet hoe Brussel is en wat beter kan.’
Meri is 18 jaar en kwam voor het eerst naar een bijeenkomst van de Altochtonen in december 2016, nadat ze over de groep had gehoord via vrienden. Ze zegt dat ze zich vanaf de eerste dag dat ze er was heel welkom voelde en dat de groep heel open en vriendelijk is voor nieuwe leden. Het maakt voor de groep niet veel uit dat je niet goed Nederlands kan. ‘Deze bijeenkomsten helpen me om beter Nederlands te kunnen.’ Meri is heel blij dat ze ook vandaag weer nieuwe gezichten ziet. Bij elke bijeenkomst zijn er wel nieuwe mensen, wat volgens haar een verrijking is.
Lunch
Na de lunch bespreken we nog hoe we als Altochtonen van de Toekomst de Refugee Walk kunnen promoten. We bespreken of we een filmpje maken zoals vorig jaar, of doen we het dit jaar met foto’s? Verder bespreken we nog wie mee wil wandelen met de Refugee Walk en bedenken we een paar toffe team namen.
Brainstormen over de Refugee Walk
Hieronder vind je nog meer foto’s van afgelopen dinsdag.
On the fourth of April, the Altochtonen van de Toekomst came together to talk about the Burgerkabinet. ‘BurgerWHAT?!’ was the reaction of several youngsters who joined us. One of them is Meri. ‘I didn’t know what the meeting was about,’ Meri admits. ‘It doesn’t matter to me what we do. I just like to be with the group.’
Group picture
The first activity of our day is called “mini-burgerkabinet”. It’s a preparation in which we make recommendations for Minister Sven Gatz, that we will discuss on the sixth of May during the Burgerkabinet in the Flemish Parliament, which will focus on Brussels. We talk about Brussels as a place to shop, Brussels as a capital and diversity in Brussels. In small groups we discuss what we like, what could be improved and we come up with some great new ideas.
Brainstorming session Burgerkabinet
During lunch break I ask Meri how she likes it so far. ‘I like to talk about Brussels because I live here and I can talk about it. I know what Brussels is like and what can be improved.’
Meri is 18 years old and came to a meeting of Altochtonen van de Toekomst for the first time in December 2016, after she heard about the project from two of her friends. She says that she felt very welcome the first time she came to an activity and that everyone is very nice to new people, even though she does not speak a lot of Dutch. ‘These meetings can help me to learn Nederlands better’. Meri is very happy to see new faces every time she comes to a meeting. Today as well, there are two girls who came to a meeting for the first time.
Lunch break
After the lunch break we talk about how we, as Altochtonen van de Toekomst, can promote the Refugee Walk. We discuss whether we are going to make a video like last year, or maybe use pictures instead? We discuss who wants to walk in the team of Altochtonen and come up with some cool group names.
<
Brainstorming session Refugee Walk
Here are some more photos of last Tuesday:
Gisteren deelden wij onze nieuwjaarsbrieven uit in Gent. #vergeetonsniet #altochtonen
We waren live op facebook: KIJK DE VIDEO HIER
Meer foto’s getrokken door Stampmedia: KIJK DE FOTO’S HIER